روند انجام عمل جراحی
بیهوشی:
بعد از بستری شما در بیمارستان، وضعیت شما توسط یک تیم از متخصصین بیهوشی بررسی می شود. شایع ترین نوع بیهوشی، بیهوشی عمومی است (که شما به خواب میروید) یا بیهوشی ستون مهره ها اسپاینال، اپیدورال یا بیهوشی سیستم اعصاب، در این نوع بیهوشی شما بیدار هستید و از قسمت کمر به پایین شما بی حس است.
عمل جراحی:
با استفاده از برش های کوچک بر جلوی زانو، دوربین فیبر اپتیک کوچکی (بنام آرتروسکوپ) وارد مفصل زانو می گردد. جراح داخل مفصل را در مانیتوری که داخل اتاق عمل قرار دارد می بیند و با استفاده از ابزارهای تشخیصی (پروب) داخل مفصل را معاینه میکند. وضعیت منیسک ها و تاندون ها و غضروف ها بررسی می شود و در صورت نیاز برای بازسازی تاندون ها و یا ترمیم منیسک و غضروف ها از وسایل تخصصی استفاده می کنند.
در پارگی تاندون ها، تاندون آسیب دیده برداشته شده و فضاهایی جهت قرارگیری بافت جایگزین (که گرافت نامیده می شود) ایجاد می گردد. گرافت بنا به تشخیص جراح از آتوگرافت (گرافتی که از بدن بیمار و عموما از تاندون های عضلات همسترینگ یا تاندون پتلا است، جایگزین رباط ها میگردد و یا از آلوگرافت (بافت پیوندی که در بانک پیوند اعضا نگهداری میشود) جایگزین تاندون های جدید بیمار می شود.
با استفاده از ابزارهای تخصصی دیگر و ایجاد تونلی در استخوان تی بیا و حفره ای در استخوان فمور، می توان گرافت را با ایمنی عبور داد و در محل دقیق تاندون اولیه قرار داد.
زمانی که گرافت در محل خود قرار گرفت، جراح ابزاری کاشتنی (ایمپلنت) را جهت محکم نگه داشتن گرافت حین ترمیم، انتخاب می کند. در این مورد، دکمه تیتانیومی و پیچ قابل جذب که جنس آن پلیمر و یا پیچ های تیتانیومی غیر قابل جزب در محل قرار داده می شود تا گرافت را بطور محکم نگه داشته و به بیمار اجازه دهد تا در برنامه بازتوانی (بدون تاثیر بر روند ترمیم) شرکت نماید.
ریسک های احتمالی عمل جراحی
- خشکی مفصلی
- ناپایداری مفصل زانو
- درد و محدودیت حرکات مفصل زانو
- عفونت یا ایجاد حساسیت به ایمپلنت